POEZI
S’DO KETË MË TË TJERA VERA
(Për familjen që u goditën me makinë në
autostradën Fier-Vlorë, dhe humbën jetën)
Bir i nënës! Pashë një ëndërr
kur më the se do të vije.
Nuk e di pse nuk u gëzova,
dhe pse malli zemrën m’digjte.
Aq e ka marrë malli nënën o bir,
sa po më tret së gjalli!
A vërtet do të vish,
të puth mbesat dhe t’përqafoj djalin?
Ku ta dinte nëna qyqe,
se ajo që po kërkonte
bumerang do t’ju kthehej,
sepse vendi i vet si donte…
Verë e fundit atë vit
në atdhe te babai dhe nëna.
Aty ku po jetonin lumturisht,
pikërisht aty do ndodhte gjëma.
S’do dëgjonte më fjalën nënë,
as “o ma më pritë te dera”!
Ajo që aq shumë e deshën
i ndaloi në të tjera vera.
Çmueshmëria për njerëzit e zemrës,
për atdhedashuri dhe malli,
s’do ketë më një tjetër verë,
edhe pse prapë do vijë behari…
