Kastriot Qehaja, nga Tetajt e Fisit Mërtur, është fytyra e një heroi të heshtur që kalon pa u vënë re nga ata që duhej ta vlerësonin.
Si përgjegjës i grupit të kërkim-shpëtimit malor të Valbonës, ai ka kaluar mbi katër vite duke rrezikuar jetën e tij për të shpëtuar turistët e humbur në bjeshkët e Valbonës, Currajve, Thethit dhe deri në Rugovë.
Ky mision fisnik kryhet me vetëmohim, pa asnjë shpërblim, në shi, borë dhe terrene të pamundura.
Falë aftësive fizike dhe përvojës si infermier, ai ka shpëtuar shumë jetë, duke marshuar për orë të tëra pa pushim, shpesh në kushte ekstreme. Megjithatë, ky njeri i jashtëzakonshëm, i cili simbolizon guximin dhe humanizmin e një malsori, është tërësisht i harruar.
Si është e mundur që Bashkia Tropojë, shoqatat lokale apo ish-presidenti Ilir Meta kur ishte këtyre anëve – të cilët nuk kanë lënë “bythe qube” pa dekorue – nuk kanë gjetur kohë as për një mirënjohje për Kastriotin?
Ky djalë fisnik sakrifikon gjithçka për të shpëtuar të tjerët, pa kërkuar asgjë në këmbim, dhe ende nuk ka marrë një falënderim zyrtar.
A nuk është turp për institucionet tona që njerëz si Kastrioti të mbeten të harruar ndërkohë që mirënjohjet shpërndahen shpesh pa meritë?
Faqja Nikaj Mertur News e falënderon publikisht Kastriotin për çdo hap të tij drejt shpëtimit të jetës së të tjerëve. Shpresojmë që një ditë puna e tij do të vlerësohet siç duhet dhe sakrificat e tij do të marrin shpërblimin që meritojnë.
Shqipëria ka nevojë për më shumë djem si Kastrioti dhe më pak për ata që vetëm zbukurojnë listat e titujve të pamerituar.
#Nga Besnik Palnikaj
